نقشه ماهواره ای:

 

مشخصات و شرایط جغرافیایی:

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): منطقه حفاظت شده میشداغ با وسعت ۵۴,۳۶۳ مابین شهرهای بستان و عبدالخان در غرب استان خوزستان قرار گرفته است و در سال ۱۳۹۰ از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته است.

این منطقه به نام منطقه حفاظت شده میشداغ و ام دبس نیز شناخته می شود.

منطقه میشداغ و ام دبس منطقه ای است با سیمای کوهستانی،  تپه ماهوری و دشتی که نقاط مرتفع آن کمتر از ۵۰۰ متر ارتفاع دارد.

علاوه بر آن تپه های شنی نیز در منطقه به وفور یافت می شود که حرکت شنهای روان برخی از قسمت های منطقه را تهدید می کند (هر چند حرکت شنهای روان به کمک درخت و بوته کاری و مالچ پاشی تا حدودی مهار شده است).

منطقه حفاظت شده میشداغ از بارندگی کمتر از ۲۵۰ میلی متر در سال برخوردار است و اقلیمی گرم و خشک دارد.

منابع تامین آب منطقه چند چشمه دائمی است که عمدتا از آبدهی کمی برخوردارند.

زیستگاه میشداغ در حال حاضر تنها منطقه ای است که می توان تعداد محدودی از آهوان استان خوزستان را در آن دید.

حدود منطقه حفاظت شده:

شمالا: تقاطع جاده چپ رو با جاده آسفالت چزابه – چنانه و در امتداد جاده چپ رو به سمت شرق تا کانال آبیاری در دست احداث اراضی آبخور سد کرخه.

شرقا: در مسیر کانال آبیاری تا تقاطع جاده آسفالت عبدالخان – بستان سپس در امتداد جاده تا بعداز روستای ام دبس و از روستای ام دبس به سمت محل قدیمی و متروکه روستا موسوم به خرابه ۲ و از آنجا بصورت خط فرضی در مسیر تپه های شنی تا چاه اکتشاف نفت بند کرخه.

جنوبا: از محل چاه اکتشاف نفت به سمت غرب تا جاده شنی نظامی و سپس در امتداد جاده تا محل شروع تپه های شنی و از آنجا به صورت خط فرضی تا تقاطع جاده آسفالت عبدالخان- بستان با جاده خاکی امامزاده سید قاسم و در امتداد جاده خاکی تا تقاطع آن با جاده آسفالت چزابه – چنانه.

غربا: از تقاطع جاده آسفالت چزابه – چنانه با جاده خاکی امامزاده سید جاسم در مسیر جاده آسفالت به سمت شمال تا تقاطع جاده آسفالت با جاده جیپ رو.

پوشش گیاهی:

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده میشداغ فقیر و عمدتا از درختان، درختچه ها، بوته ها و علوفه های کم تراکم کنار، رملیک، گز، قیچ، گون، نی، انواع گرامینه ها، لگومینوها، گراس ها و گیاهان یک یا چند ساله نظیر، پهمن، علف مار، هنزل، کهورک، اسکنبیل، استبرق، خارشتر، کاروان کش و … تشکیل گردیده است.

گونه های شاخص جانوری:

پستانداران: قوچ و میش وحشی (کمتر از ۲۰ عدد)، آهو (حدود ۳۵ عدد)، خرگوش، تشی، خارپشت، گرگ، روباه، شغال، کفتار، سمور، گربه وحشی، گراز، انواع موش، جربیل و دوپا، و انواع خفاش

پرندگان: گنجشک، کبک، تیهو، هوبره، انواع کبوتر، چک چک ها، چکاوک ها، دم سرخ، سینه سرخ، دم جنبانک زرد و ابلق، درنا، آنقوت، باقرقره شکم سیاه و شکم سفید، سار، گلاریول بال سرخ، عقاب دشتی، عقاب طلایی، جغد کوچک

خزندگان: اورانوس ها و آگمای دم تیغی به وفور در منطقه دیده می شوند. علاوه بر آن انواع مارمولک و اسکینک و مارهائی همچون افعی شاخدار، شترمار، مار پلنگی، کورمار خوزستانی، مار قیطانی و … در منطقه دیده می شوند که بعضا سمی، نیمه سمی و یا غیر سمی هستند.

تعارضات و تهدیدها:

- یک کانال آب که توسط سازمان آب و برق خوزستان احداث شده است یک به یک جان آهوان این منطقه را می گیرد و نسل آنها را با خطر انقراض کامل روبرو ساخته است. این کانال آب موسوم به «کانال پای پل» با عمق زیاد و بدون حفاظ به منظور آبیاری و زهکشی اراضی کشاورزی غرب کرخه احداث شده و از حاشیه منطقه میشداغ عبور می کند. (لینک مرتبط)

تصاویر منطقه حفاظت شده میشداغ: