پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: کم نیستند گونه‌هایی که در چند دهه گذشته بوسیله انسان یا عوامل طبیعی از زیستگاه‌های اصلی شان خارج و وارد استان گیلان شده اند مانند: نوتریا، مارماهی حقیقی و ماهی سه خاره. اما برخی از آنها تبدیل شده اند به بلای جان نسل هم نوعان و گونه های بومی زیستگاه‌های متنوع استان گیلان.

گونه‌هایی چون ماهی حوض (کپور کراس)، آزولا، راکن و غیره که به آنها گونه‌های مهاجم (Invasive) نیز می گویند. همان گونه‌هایی که زمانی در استان گیلان نبودند اما امروز تعداد بعضی از آنها از گونه های بومی بیشتر و حتی علاوه بر زیستگاه، تنوع ژنتیکی و بیولوژیکی گونه های بومی را نیز تهدید می کنند.

اگرچه باید حضور این مهمانان ناخوانده را در وضعیت فعلی پذیرفت اما می بایست با اتخاذ برنامه‌های حفاظتی و مدیریتی مناسب از گسترش آنها جلوگیری و همچنین از ورود سایر گونه‌های مهاجم که تهدیدی برای زیستگاه و تنوع ژنتیکی می باشند جلوگیری به عمل آورد.

قرقاول بومی ایران، پرنده ای که یک گونه و ۴ زیر گونه در ایران دارد، زیر گونه تالشی آن مختص استان گیلان است و در تمام دنیا فقط در گیلان دیده می شود اما اگر کمی دیر بجنبیم و مردم و برخی از دوست‌ داران محیط زیست را از خطر قرقاول‌های خارجی که امروزه به طور فزاینده‌ای در کشور و استان گیلان گسترده و پرورش داده می شوند آگاه نکنیم، با دست خود نژاد خالص قرقاول بومی گیلان را از بین برده‌ایم.

امیر عبدوس مدیرکل حفاظت محیط زیست گیلان گفت: در سال‌های اخیر مشاهده می شود انواع قرقاول خارجی (بلژیکی، پاکستانی، آمریکایی، طوق سفید و …) در محیط خانه، کارخانه، مراکز نگهداری پرندگان و … نگهداری می شوند و گروهی از دوست‌داران کم‌اطلاع حیات وحش که توان ادامه نگهداری آنها را ندارند به رهاسازی این پرندگان در طبیعت اقدام می کنند، غافل از اینکه آزادسازی یا فرار آنها از قفس می تواند منجر به فاجعه‌ای برای تنوع زیستی کشور شود و علاوه بر تداخل نژاد، موجب رقابت با گونه‌های بومی و انقراض قرقاول بومی نیز شود.

عبدوس افزود: به دلیل اهمیت موضوع تنوع زیستی، کنوانسیون جهانی تنوع زیستی (CBD) از سال ۱۹۹۲ تشکیل و روز اول خرداد در دنیا نیز به عنوان روز تنوع زیستی اعلام گردیده است. این کنوانسیون همه اشکال حیات بر روی کره زمین را تنوع زیستی می داند و حفظ زیستگاه، گونه، ژن و حتی فرهنگ‌ها را وظیفه دولت‌ها و ملت‌ها بر می شمارد.

کشور ما یکی از امضا کنندگان کنوانسیون حفاظت از تنوع زیستی در سال ۱۳۷۵ است و سازمان حفاظت محیط زیست مرجع ملی کشور در این کنوانسیون به حساب می آید. تهیه و تدوین استراتژی لازم برای حفاظت از تنوع زیستی یکی از تعهدات کشورهای عضو است تا بر اساس آن تمامی دستگاه‌های دولتی و خصوصی فعالیت خود را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که پایداری بوم سازگان‌های طبیعی تضمین شود.

این کنوانسیون در ماده یک خود سه هدف را تعیین کرده است که عبارتند از:

۱ – حفاظت از تنوع زیستی

۲ – استفاده پایدار از اجزاء تنوع زیستی (مقصود استفاده از اجزاء با سرعتی که به کاهش دراز مدت تنوع زیستی نیانجامیده و قابلیت های آن برای تامین نیازها و آمال نسل های کنونی و آینده حفظ شود)

۳ – تسهیم عادلانه و مساوی منافع ناشی از بهره برداری از منابع اکولوژیک

امید است دوستداران حیات وحش و محیط زیست قبل از هر اقدامی برای رهاسازی گونه های بعضا زخمی یا پرورشی و غیربومی در دامن طبیعت موضوع را به ادارات محیط زیست شهرستان ها یا پاسگاه های محیط بانی منطقه اطلاع دهند.

+4

-1