به مناسبت ۲۱ تیرماه، روز بدون نایلکس

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: به منظور فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش شهروندان در زمینه مضرات استفاده از کیسه‌های نایلونی، ۲۱ تیر ماه از سوی طرفداران محیط زیست روز بدون کیسه نایلکس نامگذاری شده است.

ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه زیان های بهداشتی و محیط زیستی استفاده از کیسه های پلاستیکی از جمله اهداف مهم نامگذاری روز بدون نایلکس است.

موضوع زباله و بازیافت آن یکی از مباحث بسیار مهم شهری است که حجم زیادی از فعالیت مدیران شهری را به خود اختصاص داده است. بازیافت هرکیسه نایلکس پلاستیکی ۳۰۰ سال زمان می برد اما پلاستیک‌های قابل بازیافت ظرف مدت دو سال تجزیه می شوند.

در کلانشهر تهران روزانه ۷۵۰۰ تن زباله تولید می شود. ۳۵ درصد کل پسماندهای تهران به زباله های خشک تعلق دارد و از این مقدار در شبانه روز ۱۰۰۰ تن  پسماندهای پلاستیکی در تهران تولید می شود.

این در شرایطی است که اگر هر خانواده خود را موظف کند تا در طول هفته فقط یک کیسه نایلونی کمتر استفاده کند، آن وقت چیزی حدود ۸۱۶ میلیون کیسه پلاستیکی در سال خود به خود از این چرخه حذف می‌شود.

کیسه های پلاستیکی به دلیل ارزان، بادوام، سبک، کاربردی و بهداشتی بودن برای حمل مواد غذایی در بین مردم محبوبیت زیادی دارد. تجزیه کیسه های پلاستیکی حداقل ۴۰۰ سال طول می کشد و هیچکس آنقدر عمر نمی کند که تجزیه پلاستیک ها را ببیند.

ما نیز باید سهم خودمون رو در این روز ادا کنیم. هنگام خرید٬ کیسه نایلونی نگیرید. اگه کیسه پارچه ای دارید که چه بهتر و اگر نه از کیسه های نایلونی قبلی استفاده کنید. از لباس ها و پارچه های اضافی با سلیقه و خلاقیت برای خودتون و دیگران کیسه خرید بدوزید. اگر هم جایی دیدید کیسه های پارچه ای برای حفظ زمین می فروشند حتما حمایت کنید.

به گزارش ایسنا، متاسفانه ما انسان‌ها مشتاقانه و بدون هیچ احساس مسئولیتی از این محصولات مصنوعی و ساخته دست بشر استقبال می‌کنیم ولی هرگز تصور نمی‌کنیم که در آستانه رقم زدن یک فاجعه زیست‌محیطی هستیم. فاجعه‌ای که می‌تواند ابعاد بسیار گسترده‌ای داشته باشد.

این ره‌آورد زندگی مدرن امروزی به علت قابلیت‌های فراوانی که دارد و البته با تکیه بر قیمت ارزان آن که چه بسا بر‌ترین برتری‌اش به شمار می‌رود به شیو‌ه‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، غافل از این که برای این محصول کم‌بها به زودی باید بهای سنگینی بپردازیم.

بشر امروز در دنیایی از کیسه‌های پلاستیکی زندگی می‌کند. این کیسه‌ها در هر مکان و فروشگاهی در دسترس هستند و بسیاری از افراد با تنها یک بار استفاده از این کیسه‌ها، آنها را دور می‌اندازند. اما آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که این زباله‌ها پس از دور انداختن چه سرانجامی پیدا می‌کنند؟

طبق محاسبات اخیر کارشناسان، سالانه حدود یک تریلیون تن کیسه پلاستیکی وارد چرخه ضایعات می‌شوند و این رقم بالای تولید مواد پلاستیکی از جنبه‌های مختلف برای زمین مشکل‌ساز است. هرچند بخش اعظم این زباله‌ها به ظاهر دفن می‌شوند اما مقصد نهایی بسیاری از این کیسه‌های زباله‌ اقیانوس‌ها هستند و گاهی حتی این زباله‌ها تا ۱۰۰۰ سال بعد نیز تجزیه نمی‌شوند و در محیط زیست باقی می‌مانند!

آمار تایید می‌کند که سالانه شش میلیون تن زباله وارد دریاها می‌شود و زباله‌های پلاستیکی ۸۰ درصد این زباله‌ها را تشکیل می‌دهند.

کیسه‌های پلاستیکی پس از اختراع پلاستیک در سال ۱۸۵۶ میلادی توسط «الکساندر پارکس» مهمان خانه‌های ما شده‌اند و در همین مدت زمان نه چندان طولانی توانسته‌اند اثرات مخرب زیادی بر جای بگذارند. اکنون زمان آن فرا رسیده که این خسارت‌ها جبران شوند. خوشبختانه هم‌اکنون جایگزین‌های ساده و سازگار با محیط زیست فراوانی برای جبران این خسارات پیش روی ما قرار دارند.

برای مثال امروزه بسیاری از کارخانجات کیسه‌هایی از مواد گیاهی تولید می‌کنند که می‌توانند به سرعت تجزیه شوند. از سوی دیگر بسیاری از فروشگاه‌ها برای مشتریانی که با خود کیسه‌های خرید به همراه می‌آورند مزایای مختلفی در نظر می‌گیرند. به این ترتیب با یک تیر دو نشان زده‌ می‌شود یعنی ضمن صرفه جویی‌ در هزینه‌ها، محیط زیست نیز از شر حجم بیشتر زباله‌های پلاستیکی نجات پیدا می‌کند.

قوانین محدود کننده استفاده از کیسه‌ها نایلونی در جهان:

در حال حاضر کشورهای بسیاری در جهت مقابله با زباله‌های پلاستیکی گام‌های موثری برداشته‌اند. برای نمونه استرالیا در حال پیوستن به فهرست رو به رشد مناطقی است که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را محدود کرده‌اند.

در قاره آفریقا نیز کشورهای روآندا، اریتره و سومالی استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را به کلی ممنوع کرده‌اند. کشورهای آفریقای جنوبی، اوگاندا، کنیا، اتیوپی، غنا، لسوتو و تانزانیا نیز قوانین سفت و سختی را برای استفاده از این کیسه‌ها وضع کرده‌اند.

در سال ۲۰۰۲ میلادی، بنگلادش نخستین کشور بزرگی بود که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد. این کشور به دنبال سیل ویرانگر سال ۱۹۸۸ میلادی و به دلیل این که کیسه‌های پلاستیکی با بستن راه فاضلاب‌ها عامل اصلی شدت یافتن سیلاب بودند،‌ خسارات چشمگیری دید.

کشور منزوی بوتان نیز در سال ۲۰۰۷ میلادی در راستای سیاست‌های این کشور مبنی بر افزایش نشاط ملی، فروش کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد.

چین نیز در حال حاضر در نظر دارد با اعمال قانون منع تولید کیسه‌های پلاستیکی فوق نازک تا حد زیادی در هزینه‌ها و مصرف نفت در این کشور صرفه‌جویی کند.

در سال ۲۰۰۷ میلادی در هنگ کنگ برای فروشندگان کیسه‌های پلاستیکی مالیات بر آلودگی محیط زیست در نظر گرفته شد.

همچنین در انگلیس، روستای «مادبوری» در جنوب ناحیه «دوون» به عنوان نخستین شهر اروپایی عاری از کیسه‌های پلاستیک شناخته شد و در این روستا به جای کیسه‌های پلاستیکی،‌ کیسه‌های چند بار مصرف و تجزیه‌پذیر به فروش رسید. ۳۳ نماینده مجلس انگلیس در سال ۲۰۰۹ میلادی تصمیم به منع تولید کیسه‌های پلاستیکی فوق نازک و تعیین مالیات برای سایر انواع کیسه‌های پلاستیکی گرفتند.

در فرانسه قانونگذاران در سال ۲۰۰۵ میلادی به منع تولید و استفاده از کیسه‌های پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر تا سال ۲۰۱۰ میلادی رای دادند.

بعلاوه ایالت غربی «ماهاراشترای» هند در سال ۲۰۰۵ میلادی با ادعای این که این کیسه‌های پلاستیکی سبب انسداد مجاری فاضلاب و وقوع سیل در هنگام باران‌های موسمی می‌شوند،‌ تولید و خرید و فروش کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد. ایالت‌های دیگر این کشور نیز برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست و مرگ و میر دام‌ها استفاده از کیسه‌های پلاستیکی فوق نازک را ممنوع کرده‌اند.

در سال ۲۰۰۲ میلادی، ایرلند قانون مالیات بر کیسه‌های پلاستیکی را وضع کرد که این قانون تا ۹۰ درصد مصرف کیسه‌های پلاستیکی را در این کشور کاهش داد. در کشورهای بلژیک و ایرلند به دنبال وضع مالیات، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی ۹۴ درصد کاهش یافته است.

در ایتالیا نیز استفاده از کیسه‌های پلاستیکی در سال ۲۰۱۰ میلادی ممنوع شد.

در سال ۲۰۰۳ میلادی نیز دولت تایوان،‌ توزیع کیسه‌های پلاستیکی رایگان در فروشگاه‌ها و مراکز خرید را ممنوع کرد. ضمن اینکه استفاده از ظروف یکبار مصرف در رستوران‌های این کشور نیز ممنوع شد و حتی بسیاری از فروشگاه‌ها از افرادی که کیسه‌های خرید خود را به همراه نمی‌آورند جریمه نقدی دریافت می‌کردند.

در ایالات متحده آمریکا نیز در سال ۲۰۰۸ میلادی، سان‌فرانسیسکو اولین و تنها شهر این کشور بود که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد. البته این ممنوعیت‌ها تنها محدود به فروشگاه‌های بزرگ می‌شد.

در سوئیس، آلمان و هلند نیز برای استفاده از کیسه‌های پلاستیکی مالیات وضع شده است.

بعلاوه شهرهای دیگری که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را منع کرده‌اند شامل «مکزیکوسیتی»، «کارولینای شمالی» و «پورتلند» در آمریکا و همچنین «دهلی نو»،‌ «بمبئی»، «کاروار»،‌ «تیرومالا»، «واسکو»،‌ «راجستان» و «رانگون» در هند و شهر «سیدنی» و ۱۲ شهر دیگر در استرالیا هستند.

ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی در اتحادیه اروپا:

اتحادیه اروپا اعلام کرده است که نیمی از زباله‌های تولیدی در اروپا دفن می‌شوند و این روند باید به دلیل وجود ترکیبات بسیار سمی که سلامت خاک،‌ آب و در نهایت سلامت انسان را به خطر می‌اندازد، متوقف شود. در این میان بازیافت و استفاده مجدد از پلاستیک یکی از راه‌های مهم برای عدم استفاده از منابع بکر است.

در اجلاس سال ۲۰۱۱ میلادی اتحادیه اروپا بیش از ۷۰ درصد اعضا در زمینه منع استفاده از کیسه‌های پلاستیکی در سراسر اروپا به توافق رسیدند.

گروه‌های حافظ محیط زیست نیز این کمیسیون را ملزم کردند در پاسخ به مباحثات انجام گرفته، ممنوعیت سراسری استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را در اروپا وضع کنند. اگرچه تاکنون این اتفاق نیفتاده اما برخی از کشورها به آن عمل کرده‌اند.

خطرات زیست محیطی کیسه‌های پلاستیکی:

کیسه‌های یکبار مصرف اعم از پلاستیکی و کاغذی، خطرات بسیاری را برای محیط زیست به همراه دارند که این خطرات تنها محدود به حجم بالای دفن این زباله‌ها در خاک نبوده بلکه شامل منابع اولیه در تولید آنها، جابه‌جایی و به ویژه بازیافت و پیامدهای ناشی از انجام طی این مراحل می‌شود. کیسه‌های پلاستیکی یکبار مصرف نیز عوامل شناخته شده و موثر در ایجاد اختلال در اکوسیستم و بروز حوادثی چون سیل بر اثر گرفتگی لوله‌های فاضلاب هستند.

در ایالات متحده از هر پنج کیسه، چهار کیسه از جنس پلاستیک تولید می‌شوند که این رقم در پایان هر سال به تولید ۱۰۰ میلیارد کیسه پلاستیکی می‌انجامد. برای تولید این تعداد کیسه پلاستیکی به ۱۲ میلیون بشکه نفت نیاز است و این تعداد بشکه نفت برای پر کردن ۳۴ میلیون تانکر نفت کفایت می‌کند.

همچنین آمار نشان می‌دهد که سالانه بیش از چهار میلیارد کیسه پلاستیکی به عنوان زباله در طبیعت رها می‌شوند که اگر این تعداد کیسه‌های پلاستیکی به هم وصل شوند می‌توان این نوار طویل را ۶۳ مرتبه دور زمین پیچید. همینطور سالانه یک میلیارد پرنده و پستاندار به دلیل خوردن این کیسه‌های پلاستیکی جان می‌بازند. اگرچه کیسه‌های پلاستیکی قابل بازیافت و استفاده مجدد هستند اما مطالعات نشان می‌دهد که تنها یک تا سه درصد از این کیسه‌ها بازیافت می‌شوند.

استفاده از کیسه‌های سازگار با محیط زیست:

تا پیش از تولید کیسه‌های سازگار با محیط زیست، تنها راهکار زیست محیطی موفقیت‌آمیز در زمینه مقابله با انباشت زباله‌های پلاستیکی، ممنوعیت استفاده از این کیسه‌ها یا تشویق به بازیافت آنها بود اما با ورود کیسه‌های سازگار با محیط زیست که به طور طبیعی قابل تجزیه هستند، مسیر این مبارزه تغییر کرد که دلایل آن به شرح زیر است:

- کیسه‌های سازگار با محیط زیست ۴۶ درصد کمتر از کیسه‌های پلاستیکی ترکیبات پایه نفتی و رزینی دارند.

- کیسه‌های سازگار با محیط زیست در مراحل پیش از تولید ۳۴ درصد کمتر از کیسه‌های پلاستیکی گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کنند.

- در فرآیند تولید کیسه‌های سازگار با محیط زیست چهار برابر انرژی کمتر و شش برابر آب کمتر نسبت به تولید کیسه‌های کاغذی مصرف می‌کنند.

- کیسه‌های سازگار با محیط زیست در صورت دور انداخته شدن در محیط غیرسمی ظرف ۲۴۰ روز یا حتی کمتر در معرض تابش نور خورشید تجزیه می‌شوند.

حقایقی خواندنی درباره کیسه‌های پلاستیکی:

- سالانه حدود ۳۸۰ میلیارد قطعه کیسه پلاستیکی در ایالت متحده مصرف می‌شود و سهم هر شهروند آمریکایی سالانه ۱۲۰۰ کیسه پلاستیکی است و برای تولید این میزان پلاستیک دست‌کم ۱۲ میلیون بشکه نفت لازم است.

- تنها یک تا دو درصد کیسه‌های پلاستیکی تولید شده در آمریکا بازیافت می‌شوند.

- بر اثر آلودگی حاصل از کیسه‌های پلاستیکی، سالانه هزاران جانور آبزی و بیش از یک میلیون پرنده در جهان تلف می‌شوند.

- برنامه حفاظت از محیط زیست سازمان ملل متحد برآورد کرده است در هر ۱٫۶ کیلومتر مربع از اقیانوس‌ها، ۴۶ هزار قطعه زباله پلاستیکی شناور وجود دارد.

- کیسه‌های پلاستیکی اغلب به صورت اشتباهی توسط حیوانات بلعیده شده و پس از انسداد معده آنها منجر به مرگشان می‌شوند. بسیاری پرندگان نیز به دلیل گیر افتادن داخل کیسه‌های پلاستیکی نمی‌توانند پرواز کنند.

- وقتی کیسه‌های پلاستیکی در معرض نور آفتاب قرار می‌گیرند، پلاستیک موجود در آنها هرگز از بین نرفته و ذرات سمی آزاد شده از آنها وارد زنجیره غذایی می‌شود.

- موسسه صلح سبز گزارش داده است که دست‌کم ۲۶۷ گونه دریایی در معرض گیر افتادن یا بلعیدن زباله‌های دریایی هستند.

- شهروندان امریکایی سالانه بیش از ۱۰ میلیارد کیسه کاغذی مصرف می‌کنند که برای تولید این حجم کیسه کاغذی سالانه ۱۴ میلیون اصله درخت قطع می‌شود. برای تولید این میزان کیسه کاغذی به صدها هزار بشکه آب و مواد شیمیایی سمی نیاز است که این اسیدها نیز به نوبه خود سبب تولید باران‌های اسیدی و آلودگی آب‌ها می‌شوند.

- بیشتر کیسه‌های پلاستیکی برای تجزیه کامل به ۱۰۰۰ سال زمان نیاز دارند و عمر آنها بیش از ۱۰ برابر عمر انسان است.

- مطالعات اخیر در استرالیا نیز نشان می‌دهد که در سایت‌های دفن زباله در این کشور در هر دقیقه بیش از ۷۰۰۰ کیسه پلاستیکی دفن می‌شود.

- طبق تازه‌ترین گزارش کمیسیون اروپا، استفاده از پلاستیک طی ۵۰ سال اخیر به اوج رسیده و تولید جهانی آن در هر سال از ۱٫۵ میلیون تن در سال ۱۹۵۰ میلادی به ۲۴۵ میلیون تن در سال ۲۰۰۸ میلادی رسیده است.

کاهش آسیب به طبیعت حتی با مصرف فقط یک کیسه کمتر در هفته

در ۲۴ ساعت شبانه روز، مردم دنیا ۳/۵ میلیون تن زباله تولید می‌کنند که ۴۰ هزار تن آن، سهم ایران است. این در حالی است که آمارهای داخلی نشان می‌دهد در کشورمان ۲۸ درصد پسماندهای شهری را پلاستیک تشکیل می‌دهد که سهم تهرانی‌ها از تولید نایلون و رهاسازی آن در طبیعت، ۵۰۰ تن در روز است.

این در شرایطی است که به گفته مسئولان شهرداری، اگر هر خانواده در پایتخت خود را موظف کند تا در طول هفته فقط یک کیسه نایلونی، کمتر استفاده کند، در سال از مصرف ۸۱۶ میلیون کیسه پلاستیکی جلوگیری می‌شود. پس می‌بینید که چه وظیفه سنگینی به دوش تک‌تک ماست؟

+65
0
  

22 دیدگاه

  1. برازجان می‌گوید:

    امیدوارم انسانها تغییر کنند به سوی بهتر شدن

    پر طرفدار Thumb up 19 Thumb down 0

  2. محیط بان ایران می‌گوید:

    محیط زیست با همکاری شهرداری و وزارت بهداشت و اطلاع رسانی صدا و سیما بایستی اقدامات اساسی در فرهنگ سازی و پخش کیسه های سازگار با محیط زیست در میان مردم توزیع کنند.
    اگر می خواهند اقدامات اساسی در زمینه حفظ محیط زیست در این دولت صورت پذیرد بسم ا..

    پر طرفدار Thumb up 16 Thumb down 0

  3. مسعود شکیبایی می‌گوید:

    اول باید مسئولیت پذیری رو از خودمون شروع کنیم از منزل و محل کار؛ و البته دیگران رو هم تشویق به همکاری برای زندگی سالم کنیم
    مدتی قبل فروشگاه های زنجیره ای پایتخت مجاب به عدم استفاده از کیسه های پلاستیکی شدن امیدوارم انجام شده باشه
    اونچیزی که واضح هست علاوه بر مسئولیت پذیری تک تک افراد جامعه نیاز به وضع قوانینی در این زمینه داریم
    اول استفاده از مواد سازگار با طبیعت دوم بحث بازیافت صحیح
    جزیره ای در قلب اقیانوس آرام شکل گرفته مملو از زباله های پلاستیکی
    برخی از والهایی که می میرند در شکم آنها مقادیز زیادی زباله پلاستیکی پیدا میشه
    حتی در برفهای ذوب شده از قطب شمال و جنوب هم مقادیر زیادی میکرو پلاستیک یافت میشه…
    باید از خودمون شروع کنیم
    ممنون دیده بان

    پر طرفدار Thumb up 18 Thumb down 0

  4. مجید می‌گوید:

    جالب بود من میخام برم بدنبال استفاده از کیف های پارچه ای بجای استفاده از نایلون
    دوس دارم سهم خودمو در حفظ محیط زیست داشته باشم تا وقتی سر بر خاک میزارم وجدانم آسوده باشه که تلاش خودم کردم

    پر طرفدار Thumb up 18 Thumb down 1

  5. یلدا می‌گوید:

    بسیاری از سنتهای ما بسیار غلط است که در صورت حذف آنها بسیاری از مشکلاتمان رفع می گردد.
    چرا بعد از فوت یکی از بستگان مراسم سوم – هفتم و چهلم جدا می گیریم. آنهم در هر مراسم چقدر اسراف و تبذیر یا در مراسم جشن و سرور از عروسی و تولد و … . بسیاری از پذیرایی ها با استفاده از ظروف یکبار مصرف همراه است آنهم چند نوع غذا.
    انگار که زندگی فقط خوردن است و بس!
    من به نزدیکانم وصیت کرده ام که پس از مرگم هیچ مراسمی گرفته نشود و مبلغی که قرار است خرج شود به یک خانواده مستحق پرداخت شود.

    پر طرفدار Thumb up 8 Thumb down 1

  6. یک زمین برای همه می‌گوید:

    اگر خواستار تغییر و سوق دادن جامعه به سمت تعالی هستیم باید از خود شروع کنیم.
    با افتخار تمام عنوان می کنم که از دو عدد ساک دستی پارچه ای برای انجام کارهام استفاده می کنم.
    ای کاش زنبیل های قدیمی دوباره رواج پیدا کنن . هم زیبا بودند هم محافظ محیط زیست.
    چه ایرادی داره به عنوان یک صنعت به این مسئله نگاه کنیم و از ضایعات برنج و نخلستان ها که خوشبختانه در سرزمین ما فراوان اند برای ساخت ابزاری اینچنین بیشتر بهره ببریم و مردم را نیز به استفاده از آن تشویق کنیم.

    پر طرفدار Thumb up 12 Thumb down 1

    • پروین می‌گوید:

      این ایده بدون کیسه نایلکس انقدر کارهای متنوعی میشود انجام داد کسانی که شوق و ذوق و سرمایه کافی دارند . اینکار آینده سودآوری خوبی دارد.

      موافقم / مخالفم Thumb up 2 Thumb down 0

  7. گل افشان می‌گوید:

    اطلاع رسانی خیلی خوبی بود
    امیدوارم حفاظت از محیط زیست هر چه زودتر فرهنگ سازی بشه
    یا حق

    پر طرفدار Thumb up 10 Thumb down 1

  8. زهره می‌گوید:

    بیش از حد تصور وحشتناک است. ای کاش اتحادیه های اصناف و مشاغل در سراسر کشور به تمام بخشهای تحت نظارت خود مرتبا این مساله را ابلاغ نماید از سوپرمارکتها تا داروخانه ها و … .

    پر طرفدار Thumb up 4 Thumb down 0

  9. پروین می‌گوید:

    استفاده از این پلاستیکها در این ۲۰سال اخیر به اوج خود رسیده و فجایع ان را در بالا بخوبی توضیح داده اند .داشتن یک ساک خریدو کمک میکند که کمتر از کیسه ها استفاده شود.برای نان هم میتوانیم یک بقچه پارچه ای داشته باشیم .مانند قدیمها.کیسه پلاستیکی برای نان داغ مناسب نیست.ومضر است .ظروف یکبار مصرف هم که دیگر حسابش معلوم است.تفکیک زباله بسیار مهم است.شماره ۱۳۷ بازیافت شهرداریها اماده است تا سطلهای بازیافتی به مکانها ارسال کند.من هم یک سطل بازیافتی از طریق همین شماره دریافت کردم.کاغذ -بطری- فلزات -پلاستیکها شیشه -نان خشک تمام بازیافتی است.هم تولید کار میشود و هم جلوی اسیب بیشتر زمینمان را گرفته ایم.دستی روزی رسان داشته باشیم.و با استفاده کمتر از اینگونه مواد زاید روزی ایندگان را به مخاطره نیندازیم.کاغذ کمتر ……درخت بریده شده کمتر…….پلاستیک کمتر……..رمین پاکتر………ما یک خانه بیشتر نداریم.زمین .و نگهداری از ان بر عهده همه مان است.

    پر طرفدار Thumb up 7 Thumb down 0

  10. وحید.ب می‌گوید:

    با سپاس از دیده بان
    چرا پیام مرا که حاوی عکس هایی که پلاستیک زباله چهره های ناشایستی به طبیعت بخشیده بود منتشر ننمودید؟

    موافقم / مخالفم Thumb up 3 Thumb down 1

    • دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران می‌گوید:

      سلام جناب وحید
      پیام شما محتوی هیچ اطلاعاتی نبود (خالی ارسال شده بود)
      لطفا دوباره ارسال فرمایید
      باسپاس

      پر طرفدار Thumb up 4 Thumb down 1

      • وحید.ب می‌گوید:

        درود برشما
        عین متن در خاطرم نمانده است
        اما این تصویر مربوط به تخلیه زباله در نزدیکی منطقه مسکونی در یکی از شهر های معروف- به جهت طبیعت زیبا- در شمال است:
        uppic.com/uploads/14051952431.jpg
        واین مورد مربوط به رودخانه دائمی در یک روستای معروف که تنها چند صد متر بالاتر از این محل که اکنون زباله دانی شده آب با فروتنی بسیار از دل زمین بیرون می آید و بسیار گواراست:
        uppic.com/uploads/14051950041.jpg

        بیرحمی با این پیر چند میلیون ساله را همه جا میتوان دید:

        khabaronline.ir/detail/154088
        khabaronline.ir/detail/152386/society/environment

        رودخانه ای معروف در شرق مازندران که از چند واحد صنعتی شناخته شده گرفته و مردم همجوار با آن و حتی دهیاری ها و شهرداری ها و … در آلوده کردن آن نقش دارند
        uppic.com/uploads/14051962591.jpg

        آیا این تصاویر برازنده جامعه ای است که مردمان ان نظافت را جزئی از ایمان میدانند؟
        اگر یک خارجی از اینجا بازدید نماید چه تصوری از ما مردم در ذهنش نقش خواهد بست؟

        فرهنگ سازی در تولید زباله از کجا باید شروع بشود؟

        پر طرفدار Thumb up 12 Thumb down 0

        • پروین می‌گوید:

          باز یافت و تفکیک زباله از مبدا بسیار مهم است.که از منزل میباشد .برای همین بازیافتیها نام دیگرش طلای کثیف است .و اگاهی های زیست محیطی مردم هر چقدر بیشتر باشد به نفع محیط زیست خواهد بود.و و سود و ضررش برای مردم است.اموزش…………. و اموزش.تک تک مسیولیت داریم تا جلوی رشد بی رویه این اقیانوس زباله را بگیریم.قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.

          پر طرفدار Thumb up 5 Thumb down 0

          • وحید.ب می‌گوید:

            متاسفانه ما زمانی به فکر می افتیم که کار از کار گذشته باشد
            ماههاست بدلیل تعطیلی کارخانه کمپوست زباله در شهرستانی در گیلان زباله های بسیاری از مردم کنار جاده ها رها میشود اگر وقت شد عکس هایی را از این اوضاع اسف بار به اشتراک خواهم گذاشت.

            پر طرفدار Thumb up 4 Thumb down 0

  11. جمشید ازخوی می‌گوید:

    همو طن: عاقلانه بیاندیشیم، مسئولانه رفتار کنیم!
    احترام به محیط زیست وطبیعت محدود به هیچ مرز و جغرافیا نیست. رنگ پوست نمی پذیرد.برای رعایت آن نیاز به ویزای شینگن یا گرین کارت یا مستر کارت نیست.احتیاج به انعقاد کنوانسیون های دهن پرکن ،ژست های ژورنالیستی،برگزاری کنفرانسهای ریو یا کیوتو نیست.هموطن احترام به محیط زیست احترام به زندگی است.!!!
    پلاستیک و نایلون ونایلکس و ظروف پت وپی .وی.سی بلای جان طبیعت بی نظیر و تکرار نشدنی شده است و متاسفانه تبعات وحشتناک آن عمدتا دامنگیر انسان جهان سومی است.!
    باور ندارید،نیم نگاهی به ورودی وخروجی شهرهائیکه شهر وند ایرانی مدعی صدور اخلاق آسمانی در آنها روز گار میگذراند بیاندازید،شرم آور است،بله ،اما اینجا ایران است. به فیلم های هالیودی که صفحه سیمای مارا غالبا سیاه میکند،دوباره وسپس چند باره بنگرید ،آیا در پس خرید های آنچنانی روزانه آنها،خبری از کیف دستی های نایلکس و نایلونی آویزان ازدست، به سبک شهروندان جهان سومی عقب مانده یاعقب نگهداشته شده دیده میشود؟
    حال که متاسفانه بشدت و بسرعت در حال تقلید و دزدیدن ناشیانه آنچه که مظاهر جهان مصرفی است، حتی فراتراز اروپائی ها و شرق آسیا هستیم! باید حفاظت از محیط زیست نصب العین همه آحاد این ملک باشد. کوچک وبزرگ،خرد وکلان.اما همواره ودر همه حال ، به کمک زبان شیرین و شاعرانه فارسی(ّّببخشید پارسی)در حال شعار دادن هستیم.! از مدیران به اصطلاح میدانی،کارگزاران وپای وران،که بطور هدفمند عامل یا پیگیر ولو گامی خرد در ترویج ورعایت عملی اخلاق محیط زیستی باشند کسی را سراغ دارید.؟ رادیو وتلو یزیون و تلفن همراه ،کدام تیزر (معادل فارسی آنرا نمیدانم!) آموزشی،پیام محیط زیستی،یا پیغام زیست محیطی!!!را بطور سیستماتیک آموزش میدهد،تا فرهنگ شود ،اما تا دلتان بخواهد آگهی های رنگارنگ خوراکی و آشامیدنی.!.و قس هذا…

    بله آقای شکیبائی قاره هفتمی در اقیانوس آرام تشکیل شده است که به آن قاره پلاستیک لقب داده اند.

    و اما خودم :
    بیشتر از ۵سال است که برای خرید روزانه، تاحد امکان از کیف دستیهائیکه به جرات میگویم چندین بار آنها را استفاده ، شسته و خشک کرده و تا زده ، همراه دارم ، استفاده میکنم.
    یک بار از حسابدار مغاز ه بزرگ محلی (کرنر مارکت) که از آن خرید میکنم پرسیدم (البته قبل از حذف یارانه ها)هزینه نایلکس و نایلون چند برایتان آب میخورد ؟ گفت : ماهانه ناقابل ،یک میلیون تومان.!
    به او پیشنهاد دادم بجای تکرار جمله بی مفهوم در خرید بعدی جزو برندگان خوشبخت ما باشید!،دررسید قبض خریدکالا،جمله در خرید بعدی یک زنبیل یا کیف بزرگ داشته باشید را چاپ کنید،گفت :نخستین بار است که فردی با خصوصیات شما و با این پیشنهاد را ملاقات میکنم.شما خارج از کشور بوده اید؟! حتی بندهای نایلونی سبزی خوردن را با حوصله، جمع کرده ،در نوبت های بعدی به مغازه دار عودت میدهم تا دوباره استفاده شود.! نخ دندان استفاده شده،لیبل چای کیسه ای، کاغذ شکلات ،بستنی وبیسکویت را جدا جمع کرده در گودال کوچکی آتش میزنم. !!!از کاغذ های یادداشت پشت ورو استفاده میکنم. اکثر اوقات سوار اتوبوس برای سفرهای درون شهری هستم.
    مروج فضای سبز بوده تا حد امکان به عنوان یک شهروند جهان وطنی سعی در تولید کم زباله دارم در همه حال و همه جا
    قبل از آنکه این ملک همانند اروپای غربی دهه ۱۹۷۰که اثری از یک رودخانه یا رود زنده در آن نبود، شود ،آستین همت بالا بزنیم هموطن.!

    پر طرفدار Thumb up 6 Thumb down 0

  12. جرجانی می‌گوید:

    دیده بان ممنون بابت مطالب و اطلاع رسانی جالب، خسته نباشین…

    پر طرفدار Thumb up 3 Thumb down 0

  13. kooshan می‌گوید:

    در کشور ما راهکارها می تواند شامل تشویق مردم به کاربرد کیسه های بارچه ای ، استفاده معقول از کیسه و ظروف بلاستیکی همجنین دور ریزی اصولی که مانع پخش آنها در طبیعت می شود و نیز بازیافت آنها و بعلاوه تولید ظروف و کیسه های سازگار با طبیعت باشد بمرور اقدامات دیگر را هم می شود مدنظر قرار داد.

    پر طرفدار Thumb up 5 Thumb down 0

  14. عباس طاهری می‌گوید:

    من بخشی از کارم طراحی مواد پلیمری مانند مواد افزودنی نایلونٰٰٰ نایلکسه امید وارم باکمک دولت راهی برای حذف منطقی مواد آلاینده پیدا کنیم . بدون همکاری دولتهای و هماهنگی فرهنگی مردم یک جامعه کاری از پیش نمیره.

    موافقم / مخالفم Thumb up 0 Thumb down 0

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

شما می‌توانید از این دستورات HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>