پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: «یوکا» یک بچه ماموت ماده که جسد منجمد، سالم و دست نخورده آن ۳۹ هزار سال قدمت دارد در مرکز مسکو، پایتخت روسیه نمایش داده شد.

به گزارش خبرگزاری رویترز، این ماموت یخ زده و پشمالو در سواحل قطب شمال در منطقه «یاکوتیا» کشف شده است. دانشمندان می گویند یوکا از این لحاظ که جسم او به طرز استثنایی دست نخورده و سالم باقی مانده، یک یافته نادر است.

یوری بورلاکف عضو آکادمی علوم روسیه درباره یوکا می گوید: تاکنون پنج جسم بچه ماموت پیدا شده اما اهمیت این بچه ماموت در آن است که سه متر قد و ۵ تن وزن دارد و کامل کشف شده، از سوی دیگر معمولا نمی توان ماموت‌ها را سالم مشاهده کرد، چراکه یا حیوانات دیگر بعد از مردن آنها را خورده اند و یا اتفاق دیگری برایشان افتاده، ولی در مورد این بچه ماموت نسبتا کوچک بسیاری از جزئیات از جمله تنه و دم آن حفظ شده است.

جسم این ماموت ماده ۳ متری جراحت هایی دارد، این موضوع نشان می دهد که برخی از حیوانات قبل از مرگ یوکا به او حمله کرده بودند. یوکا که در درون یک لایه منجمد پیدا شده در یک محفظه شیشه‌ای دارای درجه انجماد نگهداری می شود.

یک فرضیه آن است که این بچه ماموت ماده در زمان مرگ حدود ۱۰ سال سن داشته است.

«استانیسلاو کولسوف» پژوهشگر آکادمی علوم روسیه نیز می گوید: ارزش علمی کشف یوکا بالاست چراکه تنها بچه ماموت کشف شده این سنی است و تاکنون ماموتی با این سن و سال پیدا نشده است. ماموت‌های پیدا شده یا بزرگسال بودند و یا زیر یک سال سن داشتند.

از نظر این پژوهشگر از آنجایی که مغز این بچه ماموت ده ساله خیلی خوب حفظ شده، یوکا کشفی شورانگیز است.

دانیل فیشر، مسئول موزه جانورشناسی دانشگاه میشیگان که تحقیقات روی جسد این ماموت را انجام داده‌است می‌گوید: این تقریبا یک جسد کامل است که اندام و بافت‌های گوشتی و درونی حیوان تقریبا سالم مانده و نشان می‌دهد که مرگ آن با نوعی از دخالت انسان ارتباط داشته‌است.

ماموت (Mammoth) پستاندار گیاهخوار و منقرض شده ای است که با فیل های امروزی نسبت دارد و در آغاز دوران چهارم زمین‌شناسی از ۴/۸ میلیون سال پیش تا ۴۵۰۰ سال پیش، بعد از انقراض دایناسورها در اروپا و شمال آسیا همانند سیبری می‌زیسته و بدنش از موهای بلند پوشیده بوده و عاج طویل و پیچداری داشته‌است.

ماموت‌ها همانند وابستگان امروزی خود، بسیار بزرگ بودند. بزرگترین گونه شناخته شده، قدی در حدود ۴ متر و وزنی بیش از ۸ تن داشته‌است.

البته یک ماموت نر می‌توانسته وزنی حتی بیش از ۱۲ تن داشته باشد. با این حال اغلب گونه‌های ماموت تقریبا هم‌اندازه یک فیل آسیایی بودند.

بیشتر جمعیت ماموت‌های پشمالو در شمال آمریکا، اروپا و آسیا و تمام ماموت‌های کلمبیایی در شمال آمریکا، در طول دوره بازگشت آخرین یخبندان منقرض شدند که بخشی از یک انقراض دسته‌جمعی جانوران غول‌پیکر در شمال اوراسیا و آمریکا است.

مجله علمی ساینس ‌در مورد انقراض ماموت ها مطلبد را منتشر کرده است مبنی بر اینکه دانشمندان به مدارکی دست یافته اند که نشان می دهد انفجار یک ستاره دنباله دار، موجب یخبندان ناگهانی هزارساله و متعاقب آن مرگ پستانداران غول پیکر از جمله ببرهای عاج دار و ماموت ها شده اند.

همان گونه که دایناسورها بر اثر برخورد یک شهاب سنگ با کره زمین در شصت و پنج میلیون سال پیش از بین رفتند، یافته های جدید محققان نشان می دهد برخورد یک جسم فضایی با زمین در حدود سیزده هزار سال پیش موجب نابودی برخی از موجودهای زمینی گردید.

به نوشته شیکاگو تریبون، دانشمندان در بررسی های خود از این مناطق،‌ روی خاک های کربن که قدمت آن ها به سیزده هزار سال پیش باز می گردد به ذرات میکروسکوپی ریز الماسه هایی که بر روی ستاره های دنباله دار یافت می شوند، دست یافتند.

آلن وست ، از نویسندگان مقاله و کارشناس ژئو فیزیک نیز گفته است: ممکن است این واقعه جمعیت انسان را نیز تحت تاثیر قرار داده باشد.

آثار به جا مانده از فرهنگ کلوویس ها (یک قبیله شکارچی و ساکنان اولیه آمریکای شمالی) نشان می دهد مردمان این قبیله نیز بر اثر پیامدهای ناشی از برخورد این جرم آسمانی از بین رفته اند. با این وجود بسیاری از محققان هنوز درباره صحت این فرضیه اطمینان ندارند.

کاهش شدید سطح چمنزارها و علفزارها و همچنین شکار ماموت ها توسط انسان و رقابت بر سر زمین و محل سکونت از دیگر فرضیه های موجود در مورد انقراض ماموت ها به شمار می رود.