مرکز پژوهش های مجلس تغییر کاربری اراضی کشاورزی را مورد بررسی قرار داد

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به بررسی موضوع تغییر کابری اراضی کشاورزی و باغی، تاثیرات مخرب آن بر محیط زیست و اقتصاد کشور پرداخته و راهکارهای قانونی مقابله با این پدیده را ارائه نموده است.

دفتر مطالعات زیربنایی مرکز طی گزارشی در این باره اعلام کرده است: اراضی کشاورزی، منابع طبیعی ارزشمند و تجدید ناپذیرند که کارکردهای مختلف اقتصادی و محیط زیستی دارند.

تغییر کاربری هر هکتار زمین کشاورزی به مفهوم وابستگی به واردات خارجی و تهدید امنیت غذایی است و این موضوع، حتی کشورهای مبتنی بر اقتصاد بازار مانند انگلیس را به سمت اولویت دهی حفظ اراضی کشاورزی سوق داده است.

به نظر می رسد در ایران، به اندازه کافی ، اراضی کشاورزی مرغوب در اثر اجرای پروژه های عمرانی و توسعه ای از جمله شهرک های صنعتی، گسترش شهرها و تبدیل روستاها به شهرها، به راحتی از بین رفته اند و اکنون وقت آن رسیده است همانند خیلی از کشورهای دیگر، حفظ این اراضی، مبنای کار و برنامه ریزی برای دستگاه های مختلف در تدوین و اجرای پروژه های عمرانی قرار گیرد.

قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغی مصوب سال ۱۳۷۴ و اصلاحیه آن، بدون در نظر گرفتن جامع عوامل موثر بر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و مسائل فرابخشی حفاظت از این اراضی، به خصوص بدون آینده نگری و پیش بینی مسائل ناشی از گسترش بیرویه شهرنشینی و توسعه صنعتی، تصویب شده اند.

در کشورهای موفق از نظر حفظ کاربری اراضی، در خصوص اراضی کشاورزی با اهمیت و خاص، مابه التفاوت ارزش اراضی با کاربری کشاورزی و غیرکشاورزی، به عنوان حقوق توسعه به کشاورز پرداخت و حق تغییر کاربری از این طریق خریداری یا منتقل می شود و به این ترتیب، از تغییر کاربری جلوگیری به عمل می آید.

ولی در ایران مجموعه سیاست ها به سمتی است که کشاورز را به تغییر کاربری اراضی کشاورزی تحریک یا تشویق می کند. به عنوان مثال طبق قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها، ۸۰ درصد این مابه التفاوت از متقاضی تغییر کاربری، به عنوان عوارض دریافت می شود و این خود، سبب رقابت بین دستگاه ها برای جذب منابع حاصل از تغییر کاربری و در نتیجه، تشدید آن می شود.

مطالعه حاضر، پس از بررسی سابقه قوانین مرتبط با حفظ اراضی کشاورزی، تهدیدات و عوامل موثر بر تغییر کاربری اراضی را تبیین و سپس بر مبنای آن و با توجه به آخرین رویکردهای جهانی حفاظت از اراضی کشاورزی، پیشنهادهای لازم را ارائه کرده است.

برای دریافت فایل کامل این گزارش کلیک کنید

+20
0
  

5 دیدگاه

  1. مسعود شهرابی می‌گوید:

    گفته می شه سالانه شش هزار هکتار از زمینهای کشاورزی تغییر کاربری داده می شن! این یعنی فاجعه برای کشاورزی و به دنبال اون محیط زیست کشور
    متاسفانه مصرف بی رویه آب و کاهش شدید ذخایر آب و روی نیاوردن به روشهای نوین آبیاری در کنار مصرف بیش از حد سموم و کودهای شیمیایی و در نتیجه کاهش کیفیت خاک در بسیاری مناطق باعث کاهش درآمد کشاورزان و در نتیجه تغییر کاربری یا فروش اراضی می شه البته نباید از طمع و تنبلی نسل حاضر غافل شد! بسیاری از زمینها به خاطر ارزشی که دارن به ویلا تبدیل شده و درآمد خوبی رو به یکباره نصیب فروشنده می کنند برخی هم با خشکاندن عمدی درختان باغ به راحتی مجوز تغییر کاربری می گیرند و اینها همه نشان از عدم نگاه بلند مدت به بخش کشاورزی هست
    در روستاها به راحتی! مجوز تغییر کاربری صادر می شه و این یعنی ضعف قوانین
    از یه نکته غافل نشیم بیشترین سود رو در محصولات کشاورزی واسطه ها از آن خود می کنند و این یعنی سرخوردگی برای کشاورز و در نتیجه فروش یا تغییر کاربری زمین؛ بسیاری از کشاورزان اگر در کنار زحمت فراوان، درآمد خوب و “منصفانه ای” داشته باشند به کار خود ادامه می دهند
    کلا بی در و پیکره!
    علاوه بر نگاه صحیح و بلند مدت به بخش کشاورزی باید قوانین در این زمینه تصحیح بشن

    پر طرفدار Thumb up 9 Thumb down 1

  2. ارش 1 می‌گوید:

    امیدواریم که عرصه های منابع طبیعی و زمین های کشاورزی اینجوری نجات پیدا کنن و جلوی کسانی که این عرصه ها رو برای کارهای دیگه تغییر کاربری میدن گرفته بشه ……….

    پر طرفدار Thumb up 10 Thumb down 0

  3. مهرزاد می‌گوید:

    به نظر بنده یک بررسی انجام بشه مبنی بر اینکه آیا واقعا کشاورزی به نفع کشور است ؟
    من شاهد بوم بسیاری از کشاورزان با استفاده بی رویه از منابع آب زیر زمینی و برق کشاورزی ( تقریبا” مجانی ) و صدها تن کود شیمیایی و سم ، محصولاتی به بازار ارائه می کنند که حتی از لحاظ ارزش ریالی از آب مصرفی برای تولید آن کم ارزش تر است .
    برای مثال یک زمین کشاورزی حدود پنج هزار متر را از نیمه های شب تا صبح با لوله آب ۸ اینچ ( قطر حدود ۲۰ سانت ) و با فشار بالا آبیاری کرده و ابتدا آب به حوضچه حاوی کود اوره وارد می شد و پس از مخلوط شدن با کود شیمیایی و برخی سموم ، بوته های خیار غرقاب میشدند به نحوی که تمام کوچه ها و خیابانها تا مدتها لبریز از آب بود . فردای آن روز خیارهایی که با کود شیمیایی زودتر رسیده اند را چیده و همانروز بعنوان محصول تازه وارد بازار می کردند و البته این روش تمام کشاورزان منطقه بود .
    حال خود قضاوت کنید آیا اون آب زلال که از عمق ۱۵۰ متری زمین با صرف کلی انرژی پمپاژ می شود بیشتر ارزش دارد یا محصولات مسموم که باعث بروز هزاران بیماری مثل سرطان می شود ؟
    این واقعیت کشاورزی ما است و مابقی حرفها شعاری بیش نیست .

    پر طرفدار Thumb up 7 Thumb down 1

    • محمد ابراهیمی می‌گوید:

      برنامه ریزی کشاورزی در کشور ما واقعا ضعیف و غیر علمیه، فکرش رو بکنید که همچنان در خیلی از استانهای خشک مثل اصفهان و فارس برنج!!!!!!!!!!!!!!!! کاشته میشه
      و یادمون نمیره داستان کذایی خودکفایی گندم رو …
      و …
      با نظر شما کاملا موافقم

      پر طرفدار Thumb up 3 Thumb down 0

  4. ایمان می‌گوید:

    در کشورهایی چون آمریکا کشاورزی حرف اول کل مدیران کشور است. امروز بزرگترین صادر کننده محصولی مهم به نام گندم به تمام کره زمین است بخصوص ایران. اما در ایران پول حرف اول است . در هیچ جای جهان دلالی در صنعتی مادر چون کشاورزی اجازه ندارد وارد شود اما اینجا با پول ملت میدان بار برای آقایان درست میکنند.
    بعضی اوقات تفاوت در گفتار و سیاست های اجرایی آنقدر زیاد است که آدم شک میکند افرادی که مدیر هستند واقعا ایرانیند یا از جای دیگر آمده اند. من کشاورزانی را دیده ام که بدلیل شرایط بد اقتصادی حاضر شده اند زمین خود را حراج کنند. آیا مدیران جهاد کشاورزی این موضوع را نمیدانند؟
    متاسفانه کشاورزی و دامداری در ایران از نگاه خیلی از مدیران بالا سود آور نیست و همین باعث شده است به این روز گرفتار شود وطن.

    پر طرفدار Thumb up 3 Thumb down 0

پاسخ دادن به ارش 1 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

شما می‌توانید از این دستورات HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>