پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): کاراکال یکی از ۸ گربه سان وحشی ایران (پلنگ، یوزپلنگ، کارکال، سیاهگوش، گربه شنی، گربه پالاس، گربه جنگلی و گربه وحشی) بوده و از گونه های کمیاب کشور به شمار می رود.

کاراکال عمدتا در نواحی بیابانی و حاشیه بیابان های مرکزی ایران زندگی می کند اما در برخی مناطق کوهستانی نیز مشاهده شده است.

کاراکال به لحاظ جثه از گربه وحشی، گربه جنگلی و گربه شنی بزرگتر بوده و به دلیل مهارت بالا در شکار و جثه نسبتا بزرگ، علاوه بر طعمه های کوچک و پرندگان، پستانداران بزرگتری نظیر آهو، جبیر، بره ها و بزغاله های وحشی و گوسفندان اهلی را نیز شکار می کند.

۹ زیر گونه مشخص از کاراکال وجود داردکه هفت زیرگونه در آفریقا و ۲ زیر گونه در آسیا گزارش شده اند. بزرگترین جمعیت آفریقایی کاراکال در آفریقای جنوبی (C.c.caracal) و نامیبیا (C.c.damaransis) زندگی می کند و در آسیا زیر گونه ترکمنستانی کاراکال (C.c.michaelis) و زیرگونه جنوب غرب آسیا (C.c.schmitzi) شرقی ترین حد پراکنش کاراکال هستند که فراوانی آنها کمتر از جمعیت آفریقایی کاراکال می باشد.

زیرگونه ای که در ایران وجود دارد به احتمال زیاد از زیر گونه جنوب غرب آسیا schmitzi می باشد و اینکه کاراکال های بخشهای شمالی تر ایران از زیر گونه  michaelis می باشند یا نه نمی توان به درستی اظهار نظر کرد، تعیین دقیق زیر گونه کاراکال در ایران نیاز به مطالعات ملکولی در این خصوص می باشد.

جمعیت آسیایی کاراکال در ضمیمه یک CITES و جمعیت آفریقایی کاراکال در ضمیمه دو  CITES قرار دارد. این گونه در فهرست سرخ IUCN گونه ای با درجه نگرانی کم(LC) شناخته می شود و از نظر سازمان حفاظت محیط زیست ایران گونه ای حمایت شده به حساب می آید.

بهای یک قلاده کاراکال از لحاظ مطالبه ضرر و زیان ۱۰۰ میلیون ریال تعیین شده است.

+12

0