پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): پس از آنکه تراز سطح آب دریاجه در روز دوم خرداد ماه سال جاری به بالاترین سطح در سه سال اخیر یعنی به ۱۲۷۱٫۱۵ متر از سطح دریا رسید، تراز سطح آب دریاچه همزمان باغ گرم شدن هوا، کاهش میزان بارندگی ها و افزایش تبخیر رو به کاهش نهاده و نهایتا در روز ۲۲ آذرماه سال جاری به ۱۲۷۰/۴۹ متر از سطح دریا رسید.
اما با شروع فصل سرما و پس از بارش های اخیر تراز سطح آب دریاچه در روز شنبه ۱۳۹۵/۱۱/۲ هفت سانتی متر افزایش یافته و به ۱۲۷۰/۵۶ سانتی متر از سطح دریا رسید.
این تراز نسبت به روز مشابه در سال قبل (دوم بهمن ماه ۹۴) ۱۴ سانتی متر افزایش نشان می دهد.
+139-136
Loading ...
چشم انتظار امدن فصل های پربارش خواهیم ماند!!!تا دریاچه مهم کشورمان سطح ترازش بالا بیاید!!!! مسولین اگه این بارندگی نبود اونوقت چه جوابی برای افزایش سطح دریاچه داشتن حتی حفظ حیات محیط هم تبدیل به ابزاری برای دستیابی به موفقیت بعضی مسولین شده ابتکارمتشکریم:/
پر طرفدار
8 
1
واقعا این همه بودجه که برای دریاچه ارومیه داده میشود کجا خرج میشود؟؟؟؟
پر طرفدار
5 
0
سلام دوستان
این تغییرات در ماه میانی زمستان هیچ امیدی را بر نمی انگیزد. تا زمانی که عوامل خشکیدن دریاچه از بین نرود دریاچه نجات نمی یابد. فقط ما دوستداران دریای آرام هر بار کمی خود را گول می زنیم، زیرا آرزو داریم که نخشکد. اگر به همین ترتیب پیش رود، یک دو ده سالی همین اخبار است و بعد طلبکاران – آنهایی که خواستار خشکاندن دریاچه هستند(خشکاندن کاری بی نهایت آسان است) – از راه می رسند که: دیدی ما گفتیم و از این حرف ها.
دریاچه ی ارومیه بخاطر خشکسالی نخشکیده است، آن دلپذیر طبی زیبا، آن داروی طبیعی در میهن ما، خشکسالی ها دیده؛ بدتر از این ها را دیده. دست انسانِ سودجو و خائن به طبیعت و میهن در خشکیدن آن نقش اصلی را داشته و همینک دارد. زدن هزاران چاه مجاز و غیر مجاز، ساختن سدّ هایی که با آینده نگری نبوده، و بردن آب برای کشاورزی از سوی جمعیت کنونی، وضعیتی چنان اندوهبار آفریده که آدم دلش می خواهد رود رود بگرید.
جالب است که گاه دوستانی از همان منطقه معترض اند که چرا دریاچه دارد می خشکد؛ و این در حالی است که حق دریا از روی زمین و زیر زمین برای صنعت و کشاورزی همان منطقه بیرحمانه در شبانه روز، هر لحظه دارد خورده می شود. اعتراض خشک و خالی بی فائده است. اعتراض باید با خواسته ی مشخص باشد. خواسته ی من معترض این است: حق قبلی دریاچه را بطور کامل و کمی بیشتر به او برگردانید؛ وگرنه خواهد خشکید؛ فقط کمی دیر و زود دارد. این نوع توجیهات از سوی مسئولین که: حالا چه کنیم؛ کاری بکنیم یا نکنیم؟ هرگز ره گشا نیست؛ نوعی به نعل و میخ زدن است برای شانه خالی کردن. مثل همین حرفی که بعضی ها در باب ساختمان پلاسکو زده اند که اگر تعطیل می شد عده ای بیکار می شدند و ضرر اقتصادی بار می آورد! و جالب است که این سخنان بعد از وقوع یک فاجعه ی انسانی و هم اقتصادی هنوز زده می شود. حال چه کسی جواب زن و فرزند و پدر و مادر و نزدیکان و دوستان آن مردان قهرمان را خواهد داد که زنده زنده دفن شدند؟
حرف زدن برای خیلی ها کاری آسان است.
چرا؟
زیرا فاجعه برای عزیزان خودشان که رخ نداده تا بدانند دیگران چه می کشند. خیلی ها در میهن ما تلاش می کنند از حوادث بهره برداری سودجویانه بنمایند؛ زیرا بسیاری فقط و فقط به فکر سود خود هستند. اگر فاجعه بار حادثه ای پیش آید، بسیارانی در حد سینما به آن نگاه می کنند و برای تماشا و عکس گرفتن می روند چنان، که حتی حاضرند جلوی آمبولانس های نجات را سدّ کنند!
چند گویم داستان مرده را؟ چه بگویم خاطر آزرده را؟ آه …! دارد گفتنِ اندوه خویش، وین قلم از خاطراتش ریش ریش. نیست ایرانی چو راه بندان کند، دشمن این مرز و بوم خندان کند. هست ایرانی او که خون گریست، خون بداد و با آتش نشانانش بزیست. بس کن ای مرد داستان خون دل، گِل کجا فیروزه گردد؟ هست گِل.
پر طرفدار
32 
0
درود بر دوست فرهیخته ام
آنچه از دل برآید / نشیند لاجرم بر دل
جانم به قربانت آمدی سراغ آدرس ما نرم و آهسته بیا…
پر طرفدار
20 
1
سلام آقا رضای عزیز
ممنونم از توجه و دقت شما.
پر طرفدار
15 
0
داستان این دریاچه،داستان سو مدیریت و بی کفایتی و نداشتن دانش حفاظت و نگهداری از نعمتهای خدادادی و بی نظیر است ،شاید بجرئت بتوان گفت که تنها عده قلیلی از انسانهای پیرامون، از برکات وجود این پهنه آبی زیبا آگاه بوده اند و لاجرم در مقابل تعدادی کثیر،آنرا برکه آبی شور و نمکین وبی حاصل که فقط در طول دو ماه، گرم وداغ سال قابل استفاده است،می پنداشتند.
به حال سرمایه گذار ایرانی مقیم سوئد ،شهرک”جهانگردی باری “باید متاسف شد که مزد سرمایه گذاری اش، در خاک مادری این چنین پاسخ داده شد.
و الی آخر.!
پر طرفدار
3 
0