پایگاه خبری دیده بان محیط زیست ایران (IEW): این دو توله خرس که نر و ماده هستند خردادماه سال جاری در حالیکه حدودا یکماه داشته و در منطقه حفاظت شده شیمبار سرگردان بودند توسط عشایر مشاهده و سپس توسط نیروهای محیط زیست اندیکا زندهگیری شدند.
متاسفانه توله خرسها پس از چهارماه نگهداری در محیطی محصور چند روز قبل به ارتفاعات منطقه حفاظت شده شیمبار منتقل و رهاسازی شدند.
بطور حتم این دو توله خرس در این شرایط مهارتهای لازم برای زندگی در طبیعت را کسب نکرده، توانایی حفاظت از خود در مقابل مخاطرات طبیعی را نداشته و با این اقدام شانس زیادی برای بقا و ادامه زندگی ندارند.
.
توله خرسها تا دوسالگی تحت حمایت مادرشان هستند و در این مدت که بسیار هم آسیبپذیرند مهارتهای لازم برای زندگی مستقل در طبیعت را کسب و توانایی حفاظت از خود را بهدست میآورند.
چنین تصمیماتی به خصوص در مورد گونههای جانوری حمایت شده میبایست در کمیتهای تخصصی متشکل از کارشناسان محیط زیست و کارشناسان مستقل و با اجماع اکثریت اعضای کمیته اتخاذ شود.
ولی متاسفانه ادارات کل محیط زیست در استانها بصورت کاملا سلیقهای و بعضا غیر تخصصی در این موارد راسا تصمیم گیری و اقدام میکنند.
تصمیماتی که غیر مسئولانه، غیر کارشناسی و صرفا برای فرار از زیر بار مسئولیت مادی و معنوی نگهداری اصولی و تیمار جانوران وحشی گرفته میشود.
رهاسازی (ول کردن به امان خدا) در طبیعت بدون برنامه ریزی اصولی همواره سادهترین و کم هزینهترین شیوه در مورد جانورانی است که به دلایل گوناگون ازجمله آسیبدیدگی، زندهگیری و غیره از طبیعت جدا شدهاند. اینگونه رهاسازیها در عین حال شیوهای کاملا نمایشی و عوام فریبانه است چراکه مردم صرفا تصاویر لحظه رهاسازی را میبینند و از بازگشت مجدد جانور به آغوش طبیعت خوشحال میشوند اما نمیدانند جانوری که بدون ایجاد شرایط لازم رها شده چه سرنوشت تلخ و لحظات سختی را برای بقا در طبیعت در پیش دارد و اکثر موارد نیز منجر به مرگ گونه مربوطه میشود.
جملات پوسیده و عوام فریبانهای مانند «یک روز زندگی در طبیعت بهتر از ده سال زندگی در اسارت» هرگز دلیلی برای فرار ادارات کل حفاظت محیط زیست از بار مسئولیت تخصصی سازمان متبوعشان در حفاظت صحیح و اصولی از تنوع زیستی کشور نیست.
فقط میخوان کمتر هزینه کنند
حالا به هر قیمتی که شده
پول واسه نگهداری دوتا توله خرس وجود نداره ولی برای سفرهای خارج از کشور و سمینارهای بیخودی وجود داره
پر طرفدار 29 7
یک روز زندگی در طبیعت بهتر از ده سال زندگی در اسارت به ویژه برای حیوانات نادر و در معرض انقراض بی معنی است. وحوش به جنگل و طبیعت زیبایی می بخشند. ما تابستان از پارک گلستان رد می شدم، فرزند کوچکم با دیدن گرازهای کنار جاده بسیار خوشحال و برایش خاطره شده است. حالا حسابش را بکنید وجود حیوانات بسیار کمیابی چون خرس و پلنگ و در گذشته شیر و ببر چه ارزشی دارد. علاوه بر این جنگل و طبیعت باغ یا جنگل دستکاشت نیست که نگهداری و سمپاشی داشته باشد و بهره برداری شود و با همین وحوش، جنگلهای هیرکانی ۶۰ میلیون ساله باقی مانده است. چند روز پیش در همشهری مقاله ای در باره تاثیر نابودی خفاشها بر از بین رفتن جنگلهای شمشاد خواندم (منبع پایان نظر) که خفاشها روزی سه هزار حشره می خورند و دستکاری و صدمه به غارها و از بین رفتن خفاشها به طغیان آفات و نابودی جنگلهای شمشاد کمک کرده است.
حالا خرسها هم تعداد بسیار بیشتری موریانه و حشره را می خورند و البته بخشی از این روش زندگی را به صورت غریزی و بخش دیگر را با آموزش از مادرشان فرا می گیرند و در فیلمهای مستند دیده ایم مثلا مدتها طول می کشد که به چند سگ آبی و یا شاهین آموزشهای لازم داده شده و در زمان و جای مناسب رها می کنند تا احتمال موفقیت افزایش یابد نه اینکه همینجوری برای رهایی از نگهداری وحوش، توله ها را با ناآگاهی ها و ناتوانیهای بسیار در مشکلاتی چون وحوش خطرناک، ورود به قلمرو خرسهای دیگر، گرسنگی، تشنگی رها کنیم. و کاش لااقل دو جی پی اس کوچک به این دو توله وصل شده بود تا نتیجه این رهاسازی را متوجه می شدیم.
منبع:
https://www.hamshahrionline.ir/news/456232/%D8%AA%D9%84%D9%81-%D8%B4%D8%AF%D9%86-%D8%AE%D9%81%D8%A7%D8%B4-%D9%87%D8%A7-%D8%B4%D9%85%D8%B4%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%B2%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%D9%86%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B1%D8%AF
پر طرفدار 25 5
چه کار عجیبی کرده اداره کل خوزستان !؟
یکنفر کارشناس هم در این اداره پیدا نمیشه که بدونه توله خرس ها مثل نوزاد سایر گونه های جانوری بایستی تا مستقل شدن راه و رسم زندگی را از مادر فرا گرفته و بتدریج مستقل شوند؟؟
توله خرس ها گاهی تا یکسال و نیم پیش مادر می مانند و بعد مادر پس از آمادگی برای جفت گیری توله ها را از خود می راند.
در اینکه این توله های چند ماهه بزودی توسط سگ های گله و یا ولگرد، گرگ و… و یا توسط انسان کشته و یا گرفتار می شوند و یا از گرسنگی خواهند مرد شکی نیست.
غیر ممکن است بتوانند در این سن به زندگی ادامه دهند.
اگر اداره کل محیط زیست خوزستان توان نگهداری آنان را نداشت آنها را به شخص دارای صلاحیت و یا حتی باغ وحش( تهران) می سپرد، در این صورت حداقل زنده می ماندند چون حتی بچه های امروزی هم به خوبی این موضوعات را می دانند.
این تصمیمات عجیب و غریب را چه کسی می گیرد، اگر کشور قانونمندی داشتیم این شخص یا اشخاص می بایستی پیگرد قانونی و قضایی می شدند اما افسوس …. جای بسی تاسف است که متولیان حیات وحش و تنوع زیستی این کشور ابتدایی ترین مباحث حیات وحش را نمی دانند.
پر طرفدار 33 15
اتفاقا کار خیلی خوبی کردن که حداقل ۵۰ درصد شانس زنده موندن هست ولی اگه تو اسارت میموندن و دست این کارنشناسها مطمئنا تلف میشدن مخصوصا اگه دست دکتر یه هفته دوام نمیاوردن
داغ 15 20
با سلام .مطمِئن باشید ۵ درصد هم زنده نخواهند ماند.۵۰ درصد رو بر چه اساسی میگین؟؟؟
پر طرفدار 9 1
محیطبان ها می تونستن همونطوری که تو منطقه گشت می زنن این دوتا را با خودشون ببرن تا بطور غریزی تو محیط بگردن و غذا پیدا کردن را هم یاد بگیرن(حداقل امنیت را برای این دوتا تامین کنید….برای بقیه جک و جونورها که نتونستین….) …….با گوشیشون هم فیلم بزرگ شدنشون را بگیرن و در اختیار عموم بگذارن تا همه کلی چیز یاد بگیریم ……….چند حالت بیشتر نداره یا محیطبان ها تو منطقه حفاظت شده اصلا گشت روزانه اشون را نمی زنن و الکی برگه ماموریت صادر می کنن …..محیطبانان اصلا علاقه ای به شغلشون ندارن و از سر ناچاری میان سر کار و فقط موتور سواری و تویوتا سواری را دوست دارن…
داغ 19 22
شرط اولیه این کار این است که محیطبانی که قرار است نقش مادر را بازی کنه(میتونه از هر منطقه ای از ایران باشه که زیستگاه خرسه) اعتماد اینا را جلب کنه……ایا ما محیطبانی داریم که این همه وقت بگذاره و فداکاری کنه(بماند حمایت معنوی و مادی از محیطبان مذکور توسط سازمان که همکارانش بهش میگن مامان خرسه)……….بعدش قلاده الکترونیکی میخواد که یک کیلومتر برد داشته باشه تا مکانشون را به مامان محیطبانشون اطلاع بده تا گم نشن(بودجه و توان علمی سازمانی که بجای سر و کله زدن با دانشگاهها مشغول پچ پچ کردن با زمینخوارهاست)…..
داغ 6 5
صلوات هم میفرستن خخخخخخخ
پر طرفدار 25 9
متاسفانه ما از فرصتها و امکاناتمان استفاه نمی کنیم.
در کشورهای پیشرفته از چنین موقعیتهایی ضمن بزرگ کردن و آموزش غیر مستقیم و آماده کردن این توله ها و حتی زیر نظر گرفتن آنها پس از آزاد کردنشان، کلی گزارش و تجربه مکتوب و حتی یکی دوتا کتاب و فیلم مستند و مجله در می آورند. ولی ما بدون نتیجه و خروجی با رها کردن آنها قضیه را جمعش می کنیم.
البته ور حوزه های دیگر هم فکر می کنم کم بیش این مشکلات هست مثلا کلی گوجه یا دیگر محصولات با مصرف زیاد آب را بدون داشتن صنایع لازم می کاریم که با قیمت نازل به فروش رفته و یا خوراک دام می شود.
پر طرفدار 17 2
سلام
لطفا در مورد مرگ توله ببرهای باغ وحش مشهد یکی از مسیولین پاسخگو باشد.
پر طرفدار 18 0
با سلام
تمام فرمایشات دوستان و در کل خبر از ابتدا تا انتها را مطالعه کردم، بله در شرایط عادی یک توله خرس نیاز به زمانی در حدود دو سال برای یادگیری شرایط زندگی و استقلال در طبیعت دارد….
اما با بررسی های که در اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان انجام گردید مشخص شده که این توله ها با احتساب مدت زمانی که نگهداری شده اند حدوداً هشت ماه از عمرشان میگذشت…
با توجه به اینکه در چها ماهی که در شرایط اسارت و در شرایط طبیعی نگهداری می شده اند سعی شده بود خوی وحشی گری آنها حفظ شود و کمترین تماس را با انسان داشته باشند لذا قبل از اینکه به عادات باغ وحشی و اهلی شدن روی بیاورند و به گونه ای راحت طلب و تنبل شوند و در زمانی که طبق نظرات کمیته کارشناسان حیات وحش(افرادی که متخصیصین رفتارشناسی حیوانات و پستانداران بوده اند) و در این خصوص همکاری می کرده اند توله ها تقریبا تمامی شرایط زندگی مستقلانه در طبیعت را داشتند و هنوز خوی حیات وحش آنها حفظ شده بود در جهت رهاسازی آنها اقدام شد.
اتفاقا تصمیم بدی هم نبود شاید و با احتمال خیلی زیاد به چرخه حیات وحش و طبیعت برگردند…
وگرنه که نگهداری اهلی نمودن حیات وحش کار بسیار ساده ای است و فکر نمیکنم کار محیط زیست پرورش سیرک باشد چرا که باغ وحشها و سیرکها مملو هستند از این دست جانوران حذف شده، اهلی، خمار و گرفتار؟؟؟؟
داغ 5 5
هر کس به طیقی دل ما می شکند …. از همه باید بکشیم تو این مملکت….
پر طرفدار 9 3
فقدان نیروهای دلسوز و کارشناس و متخصص نتیجش همین است
موافقم / مخالفم 1 0