پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): منطقه مهروئیه طی مصوبه شماره ۶۳ شورای عالی محیط زیست مورخ ۱۳۵۴/۵/۲۱ بعنوان پناهگاه حیات وحش به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.
این پناهگاه با وسعت ۵,۵۸۲ هکتار در محدوده شهر فاریاب ، ۶۰ کیلومتری شمال کهنوج و ۱۰۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان جیرفت در استان کرمان واقع شده است.
هدف اصلی حفاظت از این پناهگاه حفظ باقی مانده جنگلهای گرمسیری بوده است.
مهروئیه دارای اقلیم خشک بیابانی گرم است. قسمت های شمالی و غربی منطقه شامل اراضی کویری و دیگر بخش های آن پوشیده از جنگل های گرمسیری و مراتع است.
بخش عمده‌ای از منطقه را دشت‌های آبرفتی با پستی و بلندی‌های کم تشکیل می‌دهد.
نا آگاهی جوامع محلی از ارزش‌های طبیعی منطقه و اهمیت اکولوژیک آن سبب شد تا در سال‌های اولیه پیروزی انقلاب، مردم به تصرف و کشت و زرع در بخش جنوبی آن بپردازند و قسمتی از پناهگاه به زمین‌های کشاورزی تبدیل شود.
ظرفیت های اکوتوریسم:
از آنجا که این منطقه یک ناحیه کاملا بیابانی است، چندان مورد توجه گردشگران نیست و اندک بازدید کنندگان آن را پژوهشگران و دانشجویانی تشکیل می‌دهند که درباره طبیعت گرم و خشک مهروئیه تحقیق می‌کنند.
منابع آبی:
پناهگاه حیات وحش مهروئیه نیز مانند سایر نقاط جنوبی استان کرمان به ویژه کهنوج، آب و هوای خشک و گرمسیری دارد که متوسط بارندگی آن ۱۴۸ میلی‌متر گزارش شده است و هیچ رودخانه‌ای در آن جریان ندارد.
گونه های جانوری:
این منطقه زیستگاه پرنده کمیاب و حمایت شده جیرفتی محسوب می شود.
کوه «کلمراد» یکی از ارتفاعات نزدیک به منطقه است که که زیستگاه خرس سیاه آسیایی به‌شمار می‌آید.
از دیگر جانوران منطقه می توان گرگ، روباه معمولی، شغال، گربه وحشی، دراج، قمری، سبز قبای هندی، بلبل خرما، چکاوک، هدهد، شهدخوار و انواع پرندگان شکاری را برشمرد.
پوشش گیاهی:
این پناهگاه پوشیده از درختان کهور است و در واقع آخرین بازمانده از جنگلهای جلگه‌ای کهور در جنوب شرقی ایران می‌باشد که به علت شرایط اقلیمی خاص خود، یکی از اکوسیستم‌های نادر طبیعی و حائز اهمیت محسوب می‌شود.
علاوه بر کهور گیاهانی همچون کنار، کهورک (کهورچه)، اسکنبیل و قیچ نیز در این منطقه می‌رویند.
تصاویر:
0-22
Loading ...