مشخصات و شرایط جغرافیایی:

دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: منطقه میان جنگل فسا ابتدا درتاریخ ۱۳۶۷/۳/۲۸ بنا بر موافقت سازمان حفاظت محیط زیست جزو مناطق شکار ممنوع قرار گرفت و پس از آن به لحاظ اهمیت زیستگاهی منطقه خصوصا تنوع گونه های گیاهی موجود در آن طی مصوبه شماره ۱۵۲ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ ۱۳۷۵/۱۱/۲۷ با مساحت ۵۶۵۲۸ هکتار بعنوان منطقه حفاظت شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.

منطقه حفاظت شده میان جنگل فسا در ۹۰ کیلومتری جاده شیراز – فسا و در شمال غربی شهرستان فسا واقع گردیده است.  این منطقه از شرق و شمال به جاده ارتباطی فسا ـ شیراز از غرب به راه ارتباطی خانه کهدان (خاوران) به نظر‌آباد و حسین‌آباد و سرانجام به مومن آباد و از جنوب به شهرستان فسا و خاوران (خانه کهدان) محدود می شود. این پهنه در موقعیت جغرافیایی ۳۵ و ۱۵ و ۵۳ تا ۱۵ و ۳۸ و ۵۳ طول شرقی و ۴۵ و ۵۵ و ۲۸ تا ۱۵ و ۱۳ و ۲۹ عرض شمالی واقع گردیده است. تمامی این عرصه در محدوده سیاسی استان فارس قرار دارد.

توپوگرافی منطقه: حفاظت شده میان جنگل فسا عرصه ای کوهستانی است و چهره این منطقه در بخش های وسیعی از این پهنه به طور کامل کوهستانی می باشد. این منطقه به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می گردد. دربخش غربی اغلب کوهها و کوهپایه ها و در قسمت شرقی تپه ها، تپه ماهورها و دشت های نسبتا کوچک قرارگرفته است. دو رشته کوه اصلی منطقه عبارتند از کوه میانجنگل با ارتفاع ۲۷۹۰ مترو و کوه نظر آباد با ارتفاع ۲۸۵۰ متر. این دورشته کوه که به طور موازی با یکدیگر قرارگرفته اند از شمال به جنوب امتداد یافته و به تدریج به سمت جنوب فاصله این دو رشته کوه از یکدیگر بیشتر می شود. در انتهای جنوبی کوه نظر آباد رشته کوه دیگری بنام کوه بره با ارتفاع ۲۵۷۷ متر از غرب به شرق امتداد یافته و انتهای کوه نظر آباد و میانجنگل را به یکدیگر وصل می کند. حدفاصل این سه رشته کوه به دره قشقه (لای تاریک) مشهور است.

اقلیم منطقه حفاظت شده میان جنگل فسا از نوع نیمه خشک سرد می باشد و عمده سیستمهایی که این منطقه را تحت تاثیر قرار می دهند نظیر اکثر مناطق کشور منشاء غربی داشته است. ۹۳ درصد بارندگی ها در شش ماه دوم سال مشاهده می شود و بیشترین بارندگی ها در ماه های دی و اسفند اتفاق می افتد. متوسط بارندگی کل منطقه حدود ۳۵۲ میلیمتر برآورد گردیده است. منطقه حفاظت شده میان جنگل فسا، عرصه ای کوهستانی است و چهره سرزمین در بخش های وسیعی از این پهنه به طور کامل کوهستانی می باشد.

جاذبه های اکوتوریستی: این منطقه همچنین به لحاظ دارا بودن چشمه های گوارا و چشم اندازهای زیبا از نظر جذب توریسم دارای اهمیت است. از زیبایی های منطقه می توان به دره نقشه و دره لای تاریک نام برد که از اطراف بوسیله کوه های جنگل، نظر آباد و کوه بره به طور طبیعی محصور می باشد. دره قشقه (لای تاریک) دارای پوشش گیاهی مناسب و محل تکثیر گونه های نادر گیاهی می باشد. امامزاده اسماعیل یکی از زیارتگاه های معروف استان فارس می باشد و در ۳۵ کیلومتری شهرستان فسا واقع شده است.  امامزاده اسماعیل را شخص پاک و اندیشمند دانسته اند و صاحب ترجمه های بسیار و در کتاب عین المعجزات از وی نامبرده شده است. نسبت وی به ابوالقاسم علی بن موسی امام جواد (ع) می رسد. منطقه مذکور دارای امکانات رفاهی – تفرجگاهی شامل زائرسرا، مهمانسرا، پارک جنگلی، استراحتگاه، نمازخانه و پایگاه امداد جاده ای می باشد.

از چشمه های مهم منطقه می توان چشمه کل، چشمه قشقه، چشمه بجشک، چشمه تزنک، چشمه چالبا و چشمه گچ بزرگ را نام برد.

چشمه اهروم: در ۳۰ کیلومتری شهرستان فسا و در ارتفاعات کوه اهروم چشمه ای به نام چمشه اهروم واقع گردیده است. پوشش گیاهی منطقه مذکور بسیار غنی و شامل انواع درختان کیکم، پسته وحشی با بوته هایی مانند کلاه میر حسن، گون و … می باشد. با شصت دقیقه پیاده روی می توان به این منطقه زیبا دسترس یافت.

چشمه تزنگ: این چشمه در ۱۰ کیلومتری شهرستان سروستان و در ۱۵۰۰ متری جاده آسفالته شیراز – فسا قرار گرفته است. دسترسی به این چشمه به راحتی و توسط وسیله نقلیه به نزدیکی چشمه  امکانپذیر است.

آب چشمه: اطراف این چشمه نی زار واقع گردیده است.

چشمه بادگیر: در ۲۰ کیلومتری شهرستان فسا و در ارتفاعات کوه بادگیر و باغ صمد واقع گردیده. پرندگان و پوشش گیاهی این منطقه بسیار متنوع می باشد. دسترسی به این چشمه نیز به راحتی صورت میگیرد.

پوشش گیاهی:

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده میان جنگل فسا بسیار غنی بوده و بالغ بر ۳۲۵ گونه گیاهی در این منطقه می روید که  متعلق به ۶۴ تیره گیاهی هستند. آنچه در این فهرست بیشتر جلب توجه می کند گیاهان دائمی و اغلب بوته ای، درخت و درختچه ای مـی باشند. در میان گیاهان شناسائی شده ۴۱ گونه از آنها در ردیف گیاهان انحصاری هستند که یک گونه از آنها در معرض خطر و بقیه در ردیف عناصر کم خطر یا به اصطلاح بومی با پراکندگی وسیع می باشند. در ضمن یکی از گونه های شناسایی شده در منطقه برای اولین بار از ایران گزارش می شود. وجود ۴۱ گونه انحصاری در این منطقه حکایت از یک بانک ژن گیاهی قوی را دارد.

گونه های گیاهی منطقه عبارتند از:

ارس    Uniperus  excelsa
بنه    Pistacia  mutica
کلخنگ    Pistacia  kinjuk
بادام وحشی    Amygdalus  scoparia
تنگرس    Amygdalus  lycedis
ارژن    Amygdalus  eriocada
افدرا    Ephedra  sp
گون    Astragalus  spp
کلاه میرحسن    Achantolimon  sp
ابنوس    Ebenus  sp
کومــا    Ferula  sp
کاروان کش    Artra phaxis  spinosa

گونه های شاخص جانوری:

پستانداران: کل و بز، قوچ و میش، گرگ، روباه، گراز و …

پرندگان: شاهین، بحری، بالابان، کلاغ نوک سرخ، باقرقره شکم سیاه و هوبره

خزندگان: لاک پشت های مهمیزدار و خزری، انواع مارمولک، سوسمار، انواع مارها و دوزیستان

از رده ماهیان به علت عدم وجود رودخانه های دائمی و تالاب ها و برکه ها در منطقه هیچ گونه ای وجود ندارد.