نقشه ماهواره ای:

 

مشخصات و شرایط جغرافیایی:

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: منطقه حفاظت شده گلپرآباد طی آگهی رسمی شماره ۲۸۶۸-۵۲ مورخ ۱۳۸۵/۹/۵ اعلام ممنوعیت شکار از تاریخ ۱۳۸۵/۷/۱ به مدت پنج سال و طی آگهی رسمی شماره ۲۸۹ مورخ ۱۳۸۶/۱۱/۱۲ به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید.

منطقه حفاظت شده گلپرآباد با وسعت ۸۳۲۱ هکتار در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان ملایر واقع گردیده است.

حدود اربعه:

شمالا: از محل تلاقی مرز مشترک با منطقه لشگردر محل قنات روستای جوزان به سمت شرق در امتداد حد جنوبی مسیر جاده اختصاصی گاز تا ایستگاه سوم ۲۵۰ پونت واز آنجا تا تقاطع جاده آسفالته بین روستای سرچال نبی دره.

غرباً: از قنات احمد روغنی بسمت شمال در امتداد مرز شرقی منطقه حفاظت شده لشگردر الی قنات روستای جوزان.

جنوباً: از قنات روستای گرچائی به سمت غرب در امتداد جاده بین مزارع و قنات روستای گرچائی بعداز عبور از شمال کودره خزینه و جاده جیپ رو اختصاصی دکلهای برق فشار قوی تا قنات روستای گلپرآباد و از آنجا در امتداد جاده آسفالته پس از عبور از روستای ده میانه الی قنات روستای احمد روغنی.

شرقاً: از نبی دره در امتداد جاده آسفالته به سمت جنوب الی روستای سرچال و از آنجا از طریق جاده جیپ رو به قنات روستای گرچائی.

این منطقه تپه ماهوری و قسمتهایی  از آن صخره ای و در پایین دست آن مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد و نزولات جوی اغلب بصورت برف می باشد.

در این منطقه تعداد ۶ چشمه شناسایی شده که پراکنش مناسبی دارند و در تامین آب وحوش بسیار مهم وحیاتی می باشند.

در پیرامون منطقه حفاظت شده گلپرآباد سه روستای ده میانه، گرجائی و گلپرآباد قرار دارند.

این منطقه دارای بسیاری از قابلیت های منطقه لشگردر می باشد و جزء پیش کوه های زاگرس غربی به شمار می‏ آید، از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددی محدود شده‏ است، تحت تاثیر جریانات عمومی هوا در این بخش از زاگرس می باشد و به رغم کم بودن میزان نزولات جوی (حدود ۳۰۰ میلیمتر میانگین سالانه) و محدودیت منابع آبی و استقرار در اکوسیستم‏ سرد و خشک، از تنوع حیاتی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی برخوردار است. از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن در خور توجه است.

این زیستگاه در امتداد رشته کوه آهنگران و در ضلع جنوب شرقی لشگردر می باشد. لازم به ذکر است که بخشی از این منطقه در حوزه استحفاظی استان مرکزی قرار دارد.

زمستان این منطقه سرد و نزولات جوی اغلب بصورت برف می باشد. راههای دسترسی از قسمت شمالی منطقه از طریق جاده گاز اراک – ملایر و از قسمت جنوبی از طریق جاده آسفالته احمد روغنی – گلپرآباد می باشد. همچنین در داخل منطقه جاده های جیپ رو وجود دارند.

پوشش گیاهی:

تیپ پوشش گیاهی غالب در مناطق دشتی بصورت مرتعی، در تپه ماهورها بصورت بوته ای و در ارتفاعات درختچه ها وجود دارند.

از گونه های گیاهی این منطقه می توان ورک، سنجد، بادام کوهی، زالزالک، آلبالو وحشی، کنگر، گون، شکر تیغال، گراس، جو وحشی، بله گوش، جگن، جاروکوهی، آویشن، چای کوهی، بومادران و… را می توان نام برد.

گونه های شاخص جانوری:

در نتیجه بررسی های انجام شده در منطقه حفاظت شده گلپرآباد ۱۵ گونه پستانداران شناسایی شده است. گونه های مشاهده و ثبت شده از ۵ راسته پستانداران ایران در قالب ۹ خانواده بودند.

از گونه های شاخص این منطقه می توان به قوچ و میش ارمنی و گونه های جرد ایرانی، موش صحرایی، خارپشت اروپایی، دوپای کوچک، خارپشت گوش بلند، خرگوش، راسو، رودک و گراز اشاره کرد.

این منطقه زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی می باشد. بخش های زیادی از منطقه به صورت تپه ماهوری است که زیستگاه مناسب گونه قوچ و میش است و علاوه بر اینها وجود مناطق گذرگاهی و پناهگاهی باعث ایجاد شرایط فیزیکی مناسب برای قوچ ومیش می گردد.

از پرندگان این منطقه کبک، تیهو، انواع گنجشک سانان، کمر کولی، سار، پری شاهرخ، عقاب طلایی و دلیجه را می توان نام برد.

تعارضات و تهدیدهای مهم منظقه:

تعارضات بین دام محلی و حیات وحش
تبدیل اراضی مرتعی منطقه به اراضی کشاورزی
شکار غیر مجاز
پدیده خشکسالی و انتقال آب چشمه جهت شرب مردم روستا و کاهش منابع آبی برای استفاده وحوش
احداث خطوط انتقال گاز و برق

رخدادهای منطقه:

ضرب و شتم نیروهای پاسگاه محیط بانی ازناوله شهرستان ملایر و جراحت شدید یکی از محیط بانان در جریان درگیری با شکارچیان و روستائیان در اردیبهشت ۱۳۹۲ (لینک مرتبط)